Ik heb het altijd al gezegd: de douche is één van de beste uitvindingen ooit! Terwijl ik met halsbrekende toeren vanwege alle slangetjes douche wordt mijn bed weer afgehaald en verschoond. Samen met een verpleegkundige in een doucheruimte van 2 bij 2 inclusief infuuspaal is niet ideaal, maar toch is het heerlijk om even later weer fris in bed aan mijn volgende blogje te kunnen beginnen.

De dag van de operatie noemen ze hier dag nul. Dat betekent dat ik gisteren dag 1 achter de rug heb. Een dag zonder pijn maar wel met jeuk. Kennelijk ben ik allergisch voor iets in de epiduraal, maar ook daar krijg ik nu een tabletje voor. Zoals het hoofd van de verpleging olijk (mét flink Amsterdams accent) zegt: “Je bent in Amsterdam he meid, we hebben hier alle drugs die je maar wil, je roept maar en ik ritsel het voor je”. Ze willen hier vooral niet dat je pijn hebt want dat geeft je lichaam stress en dat is slecht voor je herstel. Op dag 1 word ik heel vroeg wakker, rond 5 uur. ik heb niet echt veel geslapen ook al lag ik wel lekker, komt waarschijnlijk door de medicatie. Elk uur een infuus dat gaat piepen helpt ook niet. Toch voel ik me uitgerust. Om 7 uur komt er een nieuw iemand bij me op de kamer. Ze hebben hier vooral éénpersoonskamers maar ook enkele tweepersoonskamers. Ik lig op een tweepersoonskamer. Toen ik donderdag aankwam lag er een mooie jonge vrouw die rond 12 uur al naar huis mocht. Ik heb haar dus niet meer gezien. Toen we bloed gingen prikken en over de gang liepen fluisterde Lotte: ze ziet er zo goed uit, wat zou ze hebben? Ik fluisterde terug: ik denk kanker! Ja dat snapte Lot natuurlijk ook wel en zij bedoelde uiteraard waar die vrouw aan geopereerd was, maar het was wel een heel grappig moment. Vond ik zelf.

Dag 1 gaat rustig voorbij met een beetje lezen, van bed naar stoel naast het bed en weer terug en dat nog een keer. Ik mag de kamer nog niet af maar dat zou ook wel een avontuur zijn. de mevrouw die tegenover me is komen te liggen wordt rond 9 uur geopereerd. Ze is een rasechte Amsterdamse en vreselijk nerveus voor haar operatie. Ze heeft borstkanker en er gaat een borst afgezet worden met direct een reconstructie. Ze is bang voor prikken en wil geen ruggenprik en wil vooral heel graag steeds even gaan roken. Dat is nou net iets wat ze hier absoluut niet willen. Rond 13.00u is ze weer terug op de kamer, het is gelukkig goed gegaan en ook zij komt goed weer bij uit de narcose. Inmiddels is ze ook wat rustiger, maar na een uurtje wil ze eigenlijk wel uit bed. Je kunt wel raden waarom. In de loop van mijn dag 1 zie ik verschillende verpleegkundigen (ochtend-, middag- en nachtdienst) die allemaal op hun eigen manier de discussie over het roken aangaan. Zodra de verpleegkundige vertrekt sluipt ze uit bed en neemt ze de benen. Ik bekijk het allemaal van mijn kant van de zaal. In de loop van de dag komen al haar 6 kinderen langs (16,17,19,21,22 en 24 jaar) behalve die in Australië is “om zichzelf te zoeken”. Alsof ze zichzelf dáár gaat vinden, zegt de buuf schamper, want “ze is daar nog nooit geweest dus dan vindt ze zichzelf daar op zeker ook niet terug”

Marcia moet vandaag op controle komen bij de dermatoloog, dat is handig, dan kan ze gelijk op visite komen. Het blijft een bizar idee maar in dit geval kan het goed gecombineerd worden. Gelukkig is alles goed, volgende week krijgt ze de echo en gaat ze nog naar de chirurg. Ook voor haar elke keer weer spannend, die controles. Fijn om haar en mijn lieve zwager te zien. Mijn lief komt natuurlijk ook weer langs en neemt alles mee wat ik op een app-lijstje heb gezet. Mmm aardbeitjes en mijn eigen thee! Na weer een heerlijk maaltijd (ravioli Lotte!) met een bolletje limoncello-ijsje toekomen Winnie en Tjark ook op visite, gezellig en zo fijn dat iedereen aan me denkt!

Nadat Winnie en Tjark weg zijn app en bel ik nog wat met lieverds en dan voel ik dat ik echt moe ben, ik heb dan ook een lange dag achter de rug en wilde na de lunch eigenlijk even een dutje doen maar toen had ik het druk met “even” naar school bellen en mailen. Rond half 10 ga ik me zo goed en zo kwaad als het gaat wassen en kijk ik nog even naar een film die Sacha me heeft aangeraden. Die was even vergeten dat ik een ‘HollyHobbymeisje’ ben, my god wat een enge film! Die heb ik dus niet afgekeken, ook al was hij wel spannend, maar mijn ogen vielen al steeds dicht. Oordopjes in en licht uit. Die oordopjes waren geen overbodige luxe, want na een ruzie met de controlerend plastisch chirurg over wat roken met je herstel doet is mijn buuf op van de zenuwen. Daarom krijgt ze een lekkere pil en begint ze na een half uurtje oorverdovend te snurken. Ik hoor het wel maar de oordopjes dempen genoeg dus ik slaap heerlijk, ook al word ik ieder uur even gewekt door mijn eigen infuuspaal. Je zou je haast gaan hechten aan zo’n ding.

Vandaag werd ik om 7 uur uitgerust wakker en ben ik even op de gang gaan lopen. Daarna een heerlijk ontbijtje bestaand uit beschuitjes met aardbeien, mijn lievelingsthee en het zonnetje, zittend op een stoel met mijn been omhoog. Daarna dus heerlijk onder de douche en straks komt er een hele batterij aan visite waar ik me nu al op verheug. Ik krijg ook net een mail binnen van Peter met wat leuke boeken en de fysio komt ook nog langs. Druk druk!

bemoedigend gifje voor de operatie 🙂

 

Facebook Comments Box