V.A.C. staat voor Vacuüm Assisted Closure. Dit betekent dat er vacuüm wordt gebruikt bij de behandeling van de wond. Dit vacuüm wordt gecreëerd door een pomp en een wondbedekker (een soort spons). De pomp zorgt voor een negatieve druk op de wond. Daardoor wordt er vocht uit de wond getrokken, dat via de spons doorgegeven wordt aan een slang. Deze slang voert het vocht af naar een opvangbeker. De V.A.C.®-Therapy zorgt ervoor dat de wond minder diep wordt en stimuleert de doorbloeding en de aangroei van nieuw weefsel, waardoor de wond beter kan genezen.
De arts heeft twee klieren weggehaald in mijn lies en van de gelegenheid gebruik gemaakt om daar ook huid weg te halen om te transplanteren naar mijn voet. Er zitten dus nu hechtingen van mijn lies tot op mijn bovenbeen, een centimeter of tien lang. Eroverheen zit een soort doorzichtig biogaas wat moet blijven zitten tot de eerste wondcontrole. Ik heb eigenlijk meer last van mijn lies dan van mijn voet. Een voet kun je heel bewust niet gebruiken, een lies voel je bij iedere beweging, zelfs als je kracht zet met je armen, bijvoorbeeld als je op krukken loopt. Tot 29 maart heb ik nog pijnmedicatie en die werkt gelukkig goed.
Gisteren werd er een wel heel lief pakketje afgegeven… ik merk dat iedereen meeleeft en aan me denkt, mijn huis staat vol met kaarten en bloemen, maar sommige attenties raken je extra, zoals de kaars van de familie Hendriks die steeds brandt en het pakketje van gisteren, met zoveel zorg en liefde samengesteld dat er een traantje weggepinkt moest worden. Dankjewel Yvette, lief!
Vandaag is het Pasen, en dit Paasweekend was al een tijd geleden gepland met een wedstrijd van Lotte. Al zolang als ze wedstrijden rijdt ga ik met haar mee om haar te helpen, steunen, en de proeven voor te lezen. Fijn om bezig te zijn met mijn dochter en haar paard. Vandaag kon ik niet mee, en dat is in al die jaren bijna nooit voorgekomen. Wedstrijd rijden brengt altijd behoorlijk wat spanning met zich mee en in deze situatie zeker. Frizzle is een erg sensibel paard wat ieder signaal oppikt. De hele week was de spanning al voelbaar en Lotte twijfelde of ze wel moest gaan. Omdat ze weet dat ik graag wil dat alles zoveel mogelijk gewoon doorgaat stond ze vanochtend, na een uurtje korter slapen, vol goede moed extra vroeg op. Haar vader ging dit keer mee en zorgde via whatsapp voor een live verslag. Fijn maar ook moeilijk. Weer dat loslaten.. Ik ben ongelooflijk trots op Lotte, ze is gegaan en heeft haar best gedaan en heeft het ook nog heel goed gedaan, zeker gezien de omstandigheden. Het is moeilijk om te zien en voelen wat dit sprookje voor een invloed heeft op alle lieve mensen om me heen. Ik ervaar nu dat het niet alleen mij treft, maar ook mijn lief, mijn kinderen, ouders, zus en zwager, ex-man, vrienden en vriendinnen, collega’s, ouders en kinderen van school, klanten van de sportschool, buren en ga zo maar door. Ik haal veel kracht uit mijn omgeving, maar voel ook het verdriet en de zorgen. Het is fijn om dit samen te delen, ik hoop dat iedereen dat blijft doen.
