De pomp gaat steeds meer herrie maken, of lijkt dat maar zo? In de nacht van woensdag op donderdag worden we er beiden heel vaak wakker van. Hij bromt en slurpt en piept alsof hij nog één keer van zich wil laten horen. Ik hoop dat het zijn zwanenzang is, want vandaag mag ik naar de wondpoli en als alles naar wens verloopt gaat de pomp eraf!
Eerst gaan Lotte, Rick en Rutger een lesje XCO doen bij Maaike, een mooie gelegenheid om even mee te gaan. Daarna komt mijn lieve vriendin Iris met zelfgemaakte soep en allemaal gezonde en lekkere dingetjes. Vandaag mag zij de rolstoel duwen. 
Ze gaat ook mee naar het ziekenhuis. ’s Nachts heb ik er al over gedroomd, Iris is daar ook bij: we gaan door de lange, lange gang richting Chirurgie/wondpoli en daar staat dokter Jas al op me te wachten met de mededeling dat de uitslag er al is en dat we eerst met hem mee moeten. Verder kom ik niet, daar wil mijn verstand nog niet bij. Of ik heb er gewoon niet lang genoeg voor geslapen, dat kan ook. Mijn zus is alweer terug van de huidpoli, bij haar zijn vandaag voor de zekerheid drie plekjes weggehaald, volgende week volgt de uitslag.
Wondverpleegkundige Irene vraagt hoe het gegaan is, ik ken haar al van de eerste afspraak hier. Ze zet de pomp uit en vertelt dat het normaal is dat hij steeds meer herrie ging maken omdat het steeds lastiger vacuüm trekken wordt na verloop van tijd. Precies lang genoeg dus, weg met dat ding! Voorzichtig knipt ze het ‘huishoudfolie’ los en maakt ze de zuignap nat met steriel water. Langzaam kleurt het papier onder mijn voet lichtrood…brr..toch ineens een beetje eng. Het voelt alsof die pomp inmiddels met mijn voet vergroeid is. Wat gaat dat snel in een week, er is een soort haat-liefde verhouding ontstaan. Irene gaat ondertussen rustig maar beslist verder en vertelt dat er een niet plakkend laagje tussen zit en dat het allemaal goed komt. Ik laat hierbij de foto’s spreken, ik hoop dat je niet zit te eten… (dus nu niet verder lezen als je niet zo goed tegen dit soort dingen kunt)
Ik ben weer een vrij vrouw, maar lopen mag ik nog niet. Wel staan op twee voeten en…douchen! Mijn lies geneest mooi (nee, die foto volgt niet, jammer joh), daar hoeft geen verband meer op en dat mag weer nat worden. dus de douchezak gaat morgenochtend om mn voet en dan kan ik weer lekker onder de douche staan, op twee voeten!