Het is de Stille week. De week tussen Palmzondag en Goede Vrijdag. Een week om stil te zijn en te gedenken. Ik denk terug aan de afgelopen vijf jaar. Drie keer achter elkaar beleefde ik rond Pasen heftige tijden. De eerste keer, in 2016, kreeg ik de diagnose melanoomkanker en werd ik geopereerd. De tweede keer, in 2017, hoorde ik dat er uitzaaiingen waren gevonden en ging ik opnieuw de molen in van operatie en bestralingen. Weer een jaar later, weer vlak voor Pasen, werden er opnieuw uitzaaiingen gevonden en kreeg ik de diagnose stadium IV.

Als ik het zo achter elkaar opschrijf is het best bizar, maar ik ben er nog!

De reden dat ik er nog ben is de fantastische ontwikkeling in de medische wetenschap en het feit dat ik in ons mooie Nederland woon. Ik kreeg namelijk de kans om immuuntherapie te ontvangen. Medicatie die in 2018 nog maar vijf jaar op de markt was, en waarbij nog niet veel bekend was over de werking op de lange termijn, maar wel goede resultaten gaf op de korte termijn. Waar ik vijf jaar daarvoor nog opgegeven zou zijn heeft de Pembrolizumab mijn leven gered en kon ik in 2019, 2020 en ook dit jaar weer een onbezorgde Pasen tegemoet zien. Dankzij ons systeem van zorgverzekeringen werd iedere behandeling, ruim 5500,- per infuuszakje, vergoed. In mijn zorgverzekeringsapp kon ik terugzien dat mijn zorgkosten in 2018 ruim 62000 euro betroffen. Je begrijpt dat je mij nooit meer hoort klagen over het eigen risico van 385 euro per jaar.

Immuuntherapie wordt steeds vaker succesvol ingezet bij verschillende kankersoorten zoals long- en darmkanker. Inmiddels kennen ook steeds meer mensen de term. Wat veel mensen echter niet weten is dat deze medicatie ook aan de wieg heeft gestaan van de corona-vaccins. Zoals ik via infuus eiwit kreeg toegevoegd dat ervoor zorgde dat mijn afweersysteem tegen de kankercellen ging vechten, zo zorgt het coronavaccin ervoor dat je cellen spike-eiwitten gaan maken. Dit zijn de uitsteeksels op de buitenkant van het coronavirus. Het afweersysteem herkent deze spike-eiwitten als lichaamsvreemd en gaat antistoffen maken. De technieken lijken heel erg op elkaar. Ook het coronavaccin, wat ons straks weer de mogelijkheid tot een normaal leven teruggeeft, bestond vijf jaar geleden nog niet.

Tijdens mijn elf maanden durende behandeling met infusen en scans wist ik niet hoe lang het zou gaan duren. De dokter verwachtte van tevoren anderhalf tot twee jaar. Best een lange tijd waarin mijn leven min- of meer stil stond, ik probeerde door te werken, maar ook zeker mijn beperkingen had. De Corona-crisis duurt nu al ruim een jaar, maar…er gloort licht aan het einde van de tunnel! Het vaccineren komt op stoom en naar verwachting is in de zomer iedereen die wil boven de achttien gevaccineerd. Als je ergens middenin zit is het soms moeilijk voor te stellen dat er een einde aan komt, maar uit eigen ervaring kan ik zeggen dat dat zo is. In plaats van mopperen dat het nog zo lang duurt en hoe vervelend het allemaal is dat we niet kunnen doen wat we willen, ben ik stil en dankbaar. Dankbaar om wat ik heb, en dat ik er nog ben. Dat ik twee jaar geleden, dankzij de geweldige vooruitgang in de wetenschap, een tweede kans kreeg en door mocht leven. Dat ik straks, dankzij de geweldige vooruitgang in de wetenschap, gratis een veilig en goed werkend vaccin mag krijgen. Ook ik vind het jammer dat de sportschool dicht is, dat er weinig sociale gebeurtenissen zijn en vakanties steeds weer opschuiven. Ik ben echter vooral dankbaar voor wat er allemaal nog wel kan, en voor het vooruitzicht op een mooie zomer! Ik kan me nu al verheugen op Pasen 2022, met z’n allen aan een grote tafel aan het Paasontbijt en zeggen: ‘’Weet je nog, al die keren dat dit niet kon met Pasen? Laten we er nu van genieten!”. Tot die tijd ben ik stil, en dankbaar.

Facebook Comments Box