Mijn lief,
Hier staan we dan. Toch. Dit wilde je al heel lang heel graag. Voor mij hoefde het niet, dat weet je. Maar ineens werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt en wilde ik niets liever dan met jou trouwen. Vaak heb jij tegen me gezegd: hadden we elkaar maar eerder ontmoet. Maar het is precies goed zo. Kijk eens om je heen. Onze prachtige kinderen zijn vandaag getuige van ons huwelijk. En zij zijn het geweldige bewijs van onze levens voordat wij elkaar tegen kwamen.
We zouden het niet met elkaar uitgehouden hebben toen we jonger waren. Juist door alles wat we geleerd hebben gaat het nu goed. Al meer dan 10 jaar zijn we bij elkaar, en in die 10 jaar hebben we elkaar ook moeten leren begrijpen. Met de liefde zat het gelijk al goed, maar we zijn beiden gepassioneerde mensen, ieder op onze eigen manier. Dat maakt het leven samen niet altijd makkelijk. In sommige opzichten lijken we op elkaar en delen we heel veel. In andere opzichten verschillen we heel erg van elkaar en kunnen we elkaar aanvullen en van elkaar leren. Jij noemt mij hollyhobbykleinehuisopdeprairie. Ik wil leven in een geweldloze wereld. Jij zou het liefst naar oorlogsgebied gaan om daar foto’s te maken. Mij trekt de natuur en de stilte, jou de stad en het avontuur.
Op dit moment willen beiden hetzelfde: er voor elkaar zijn en rustig ons leven leven. Daarom is vandaag ook een relatief gewone dag. Want die hebben we het liefst: gewone dagen. Vanaf nu gaan we verder als man en vrouw en ook al zorg jij op dit moment vooral voor mij, je weet dat ik ook altijd voor jou zal zorgen. Omdat ik van je hou. Voor altijd.
Ik vind je een geweldige man: intelligent, zorgzaam, veelzijdig, gepassioneerd, stoer en lief. Je durft je kwetsbaar op te stellen en je bent van alle markten thuis. Je bent er altijd voor me. Je hebt ervoor gezorgd dat ik losser ben geworden, hebt me laten zien dat structuur niet alles is, en dat zekerheden maar schijnzekerheden zijn. Je laat me meer in het nu leven en geeft me regelmatig ongezouten feedback. Maar je laat me ook mezelf zijn je laat me altijd weer weten hoeveel je van me houdt. Ik voel het. Je kunt soms heel boos zijn op alles en iedereen, weggebruikers in het bijzonder of de wereld in het algemeen, of..op jezelf. Ik begrijp die boosheid vaak niet maar we kunnen er wel steeds beter over praten en ik heb er vertrouwen in dat dit in de toekomst nog beter zal gaan. En..dat na een donderbui de zon vanzelf weer tevoorschijn komt. Zoals hopelijk ook in de rest van ons leven. Hoe het dan ook zal lopen; wij gaan dit leven verder samen aan. Met jou aan mijn zijde kan ik het aan. Ik hou van je.
voorgelezen op dinsdag 12 april 2016
