8 juni

Wat een onvergetelijk gaaf feestje heb ik gehad. Helemaal gevierd dat ik 50 heb mogen worden en daar ben ik oprecht heel dankbaar voor. Wie had dat ooit geacht, dat ik nog eens blij zou zijn om ouder te worden. Al die lieve mensen die speciaal voor mij kwamen en lekker dansten en kletsten. DJ Marcel draaide super en Marijn, Dyonne en Rochelle waren perfecte bartenders. Patricia had ervoor gezorgd dat ik er heel mooi uit zag en ik voelde me ook echt mooi! Een emotioneel en prachtig gezongen lied door Sacha en Giliam en een geweldig grappig optreden van Arja en Monique maakten het helemaal af. Bij deze bedank ik iedereen die erbij was!

Dan is het Pinksteren, en voor ’the day after the party’ hebben we niet veel gepland staan. Beetje opruimen en rustig aan en even naar mijn ouders. ’s Avonds ben ik moe en ook emotioneel: alle leuke dingen zijn nu geweest, de afleiding is voorbij, de operatie komt nu echt wel in zicht. 8 juni komt snel dichterbij. Nog een paar dagen. Gelukkig gaat Lotte nog starten op het CHIO en gaan we gezellig op pad. Ook al gedraagt Frizzle zich die dag niet zoals we hoopten, ik ben toch supertrots op mijn knappe dochter met haar mooie paard in het Z2. Dinsdag hebben we onze jaarlijkse studiedag en dus een vol programma. Na de studiedag werk ik nog 2 uurtjes door want de dag erna heb ik het assessment voor mijn schoolleidersaccreditatie. Pittige en lange gesprekken van 10.00 tot 15.00u, waarbij ik voor alle 9 competenties 3 bewijsstukken moet aanleveren. 27 stuks dus, ze houden me lekker bezig. Volgende week hoor ik of het allemaal in orde is. Als ik even pauze heb, zo rond 13.00u, nemen veel collega’s alvast afscheid. Moeilijk. Mijn focus ligt bij het assessment en dat moet ook, want ik voel dat daarachter een wereld van emoties vlak onder de oppervlakte liggen. Mocht ik dus wat koeltjes afscheid genomen hebben lieve collega’s, of zelfs niet, dan was dat echt een beetje zelfbehoud.

’s Avonds geef ik mijn -voorlopig- laatste spinningles. Siobhan en Jolanda en zelfs Rutger doen mee, maar zij zijn niet de enigen. Tot de laatste fiets zit de zaal vol. Sommigen komen speciaal voor mij, anderen zijn er sowieso altijd, weer anderen weten van niets. Een raar moment aan het einde van de les als ik vertel dat vanaf volgende week Desiree les geeft en dat ze me over een tijdje weer zullen zien (‘I’ll be back!’) O, ga je lekker op vakantie? Hmmm…ja zoiets, lekker 5 dagen all inclusive. Ondanks flinke zweetluchten wordt er veel geknuffeld en gekust. Sacha brengt me thuis terwijl Rutger de meiden weg brengt. Eenmaal thuis is het tas inpakken en nog een keer douchen met Hibiscrub Chloorhexidine, ook mijn haar. Niks geen cremespoeling of bodylotion of andere lekkere dingen waar ik juist zoveel van heb gekregen. Rutger maakt het bed op want ook dat moet schoon zijn. Hij wast zich voor de zekerheid ook maar met de Hibiscrub en dan liggen we schoon en zenuwachtig in bed. de wekker staat om 5.00uur.

Om 7.00u melden wij ons in het AvL. Ik moet nog ‘even’ bloed laten prikken. (wachttijd ruim een half uur) en terug op de afdeling moet ik direct mijn pre-medicatie innemen, het operatiehemd aan en hup naar de OK. Lotte en Rutger blijven tot het laatste moment bij me, ik zie ze bij de lift staan als mijn bed de hoek om wordt gereden naar de pre-ok. Niet teveel bij nadenken. Verpleegkundige Cynthia kletst er luchtig overheen. Hoe moet dit voor hen zijn, je moeder cq vrouw zo weggereden te zien worden…bah, ik heb zo met ze te doen. Ik ga lekker slapen maar zij moeten wachten. Eerst moet ik ook wachten, op het infuus en de ruggeprik. En eigenlijk precies als de vorige keer met de ruggeprik word ik dan ineens heel zenuwachtig. Het infuus prikken lukt tot twee keer toe niet, waarschijnlijk door mijn koude stress-handen. Ik krijg een warme deken en een moffeltje om mijn handen warm te maken en na 10 minuten wordt er nog een poging gedaan door een meer ervaren verpleegkundige. Weer lukt het niet. Dan komt Marloes erbij, zij is de anesthesiste die mijn ruggeprik gaat zetten. Heel voortvarend en snel neemt zij het over, ze prikt het infuus er half in, net genoeg voor de narcose. Onder narcose doen ze het dan goed, dan voel ik er niets meer van. Ze merkt dat ik inmiddels wel echt heel zenuwachtig ben. Of ik soms ‘iets lekkers’ in mijn infuus wil zodat ik de ruggeprik niet voel. Ja, graag! Eerst moet ik nog op de rand van het bed gaan zitten en duwt ze een beetje op mijn rug om de goede plek te vinden, die ze vervolgens aftekent en de rest afplakt. Dan spuit ze een spulletje in mijn infuus. Zo moet een drugsverslaafde zich voelen want jemig dat is met recht lekker spul! Ik voel binnen 10 seconden de spanning wegvloeien en voel niets van de prik! Geweldig! Relaxed ga ik de OK in en de chirurg zegt nog: denk maar aan iets leuks, dan komt nu de narcose. Ik kan niet eens niet aan iets leuks denken zo high ben ik. Of ik al wat voel? Nee zeg ik. Dat is het laatste wat ik weet.

Ik word wakker en zie de klok: 13.55u. Het voelt als een lekkere lome zondagochtend zonder plannen. Zo eentje waarbij je je nog eens lekker omdraait om nog even verder te soezen. Omdraaien is er nu even niet bij, maar soezen wel. Om 14.10u zie ik de klok weer en de verpleegkundige ziet dat ik wakker ben. Hee ben je er al? Dat is snel! Ik vertel dat ik om 5 voor 2 wakker werd. Ze vertelt mij dat ik pas om kwart voor 2 terug gereden werd. Perfect getimed dus! En nog veel belangrijker: ik heb geen pijn, ben niet misselijk en voel me eigenlijk heerlijk uitgeslapen. Een beetje een droge keel maar daar krijg ik een lekker ijsje voor. Om kwart voor 3 mag ik terug naar mijn kamer en ik bel gelijk Rutger. Hij is net samen met Lot in de parkeergarage, ze komen eraan! Ze hebben aardbeienvlaaitjes en een blikje cola zero voor me meegenomen. Het smaakt me gelijk goed. Ik ben nog een beetje high van alle medicatie maar toch ook helder. Een prettige combinatie. Ik kan me nu wel voorstellen dat je verslaafd raakt aan dit soort spul. Rutger en Lotte worden afgelost door Rick en Marijn en ondertussen krijg ik ook nog heerlijk avondeten. Het bezoekuur is om half 8 afgelopen. Tijd om wat mensen te appen, bellen, facebooken en ook even mijn schoolmail te checken. Ja, mijn controle-klier hebben ze gelukkig laten zitten!

De chirurg komt nog langs om te kijken hoe het gaat en om te vertellen dat de operatie naar wens verlopen is. Ze kijkt naar de littekens. Op mijn been zit echt een enorme jaap van meer dan 30 cm, gelukkig was ik daar al voor gewaarschuwd . Mijn buik heeft een soort keizersnede-litteken. ik heb twee drains, een catheter en een epiduraal en een infuus, een hoop slangetjes dus! Al het weefsel wordt onderzocht en daar komt over twee weken de uitslag van, dus dat wordt nog even spannend. Ik kijk nog even tv maar val al snel lekker in slaap.