Beste …..(naam verwijderd ivm privacy),
vandaag ben ik aan de balie geweest met het verzoek onze dossiers door te sturen naar onze nieuwe huisarts. De afgelopen maanden heb ik onderzoek gedaan naar wat ik van een huisarts mag verwachten en bij mezelf en mijn gezin te rade gegaan wat wij nodig denken te hebben van een huisarts. Zowel qua verwachting als wat we nodig hebben voldoe jij niet aan dit beeld. Na de gemaakte fouten in 2016 is er een openhartig gesprek geweest waarin wij tot de conclusie kwamen dat we wilden proberen het vertrouwen te herstellen. Dit is niet gelukt. Sterker nog, na nieuwe uitzaaiingen vorig jaar is er heel sporadisch contact geweest, terwijl ik toch echt weken in het ziekenhuis heb gelegen en daarna nog weken thuis heb moeten revalideren. Ik heb veel contact met lotgenoten en bij alle anderen kwam in zo’n geval de huisarts minimaal een keer maar meestal meerdere keren op huisbezoek voor morele ondersteuning. Ook nadat ik met een heftige infectie met de ambulance naar Amsterdam ben vervoerd en ik letterlijk bijna dood ben gegaan, hebben wij niets gehoord. Met name voor mijn gezin (ik weet er zelf niet veel meer van) was dit een vreselijke ervaring. In april 2018 zijn uitzaaiingen op afstand geconstateerd, waarmee ik in het laatste stadium terecht ben gekomen. ik heb je hiervan via onderstaande mail op de hoogte gebracht. Ik vind het ronduit schokkend en zelfs onbeschoft dat je hier op geen enkele manier op gereageerd hebt. Ik merk dat dit voor mij de druppel was en daarom besluiten we na ruim 20 jaar jouw praktijk te verlaten. Ik denk dat ik de komende periode een huisarts nodig heb die ik kan vertrouwen en die me steunt.
Je mag natuurlijk op deze mail reageren, maar voor ons zal dit als mosterd na de maaltijd komen. Ik hoop dat je toentertijd van mijn klacht hebt geleerd. Doordat mijn verzoek tot doorverwijzen naar een dermatoloog meerdere keren is afgewezen, zowel door jou als door de huisarts in opleiding als door de assistente, zit ik nu in stadium 4. Ik heb inmiddels wel geleerd dat er minstens 4 redenen waren om mij de allereerste keer al door te sturen (1. moeder met melanoom, 2. lichte huid. 3. moedervlek op voet = extra risico, 4. patiënt geeft aan dat de moedervlek groeit, 5. patiënt is opgegroeid in de jaren 70, het is bekend dat deze leeftijdsgroep weinig beschermd is geweest voor de zon, dit in combi met lichte huid en veel moedervlekken)
Verder hoop ik dat je kunt reflecteren op je eigen houding de afgelopen twee jaar. Wat voor een huisarts wil je zijn? Wat hebben jouw patiënten nodig? Hoe ga je om met iemand die hoort dat ze ongeneeslijk ziek is? Hoe communiceer je met patiënten?
Laat dit alles alsjeblieft niet voor niets zijn.
Mede namens mijn gezin,
Angelique te Braak
hieronder de mail van 14 april 2018, waar nooit op gereageerd is:

Beste ….(naam verwijderd ivm privacy),

hierbij breng ik je er van op de hoogte dat bij een controle PET/CT-scan opnieuw uitzaaiingen zijn gevonden, dit keer in klieren onder mijn sleutelbeen. De conclusie is dat dit via de bloedbaan moet zijn uitgezaaid en daarmee kom ik officieel in stadium IV, slecht nieuws dus. De oncoloog verwacht dat er ‘onder water’ overal in mijn lichaam kleine uitzaaiingen zullen zitten die (nog) niet te zien zijn op een scan. Op 23 april begin ik aan een traject met immuuntherapie, in de hoop dat ik hier goed op ga reageren. Er is vorige week ook nog een MRI van mijn hersenen gemaakt om te checken of daar niks zit (fingers crossed!) Gelukkig heb ik na de bestralingen in september mijn conditie weer goed op kunnen bouwen, maar ik weet nog niet hoe mijn lichaam gaat reageren en of ik veel last ga hebben van bijwerkingen. Het komende jaar zal ik met dit traject bezig zijn.
groet,
Angelique te Braak
Facebook Comments Box