Amsterdamse buuf mocht gistermiddag alweer naar huis. Natuurlijk niet zonder dat ze me haar gereconstrueerde borst heeft laten zien. Net zo makkelijk allemaal. Wel heel knap hoor, wat ze hier allemaal kunnen. Een borst afzetten en gelijk plastische chirurgie en na één nachtje blijven weer naar huis. We zijn eerst nog even samen naar het restaurant geweest om te lunchen, heel gezellig. Ze had mooie verhalen over wat ze allemaal heeft meegemaakt in haar leven. Ook zij is onlangs vijftig geworden, maar dat is dan ook ongeveer de enige overeenkomst tussen ons. Ieder mens is anders, maar vandaag, op dag 2, verbindt de ziekte kanker ons en eten we samen een uitsmijter met kaas.

Ik rust een klein uurtje en dan zijn Iris en Joop er al. We gaan samen naar het restaurant en daar schuiven later ook Arja en Monique aan. Iris en Joop zijn net een uurtje weg als Rutger met Siobhan en Arianne komen. De zon schijnt dus we gaan het dakterras verkennen. Fijn om eventjes buiten te zijn. Als mijn infuus me waarschuwt gaan we weer terug. Inmiddels zijn dan ook Marijn en Aurora er al. Van half 3 tot half 8 is het dus een stroom van visite en aandacht, heerlijk! Hierna ben ik echt moe. Ik kijk nog wat tv en lees een beetje maar mijn ogen vallen al snel dicht. Om half 10 krijg ik de laatste lijnencontrole en bloeddruk, temperatuur, zuurstof en hartslag. Alles is steeds mooi laag en stabiel. Ik val heerlijk in slaap.

Na een goede nacht word ik om 6.15u wakker gemaakt: de pomp gaat uit! Het zal ongeveer 4 tot 6 uur duren voordat de verdoving helemaal is uitgewerkt. Het is geen morfine maar meer vergelijkbaar met de verdoving die je bij de tandarts krijgt. Omdat hij epiduraal gezet wordt in je ruggenmerg verdooft dit alleen een bepaald gebied. Bij mij dus buik en bovenbeen. Hierdoor heb je geen last van je hoofd en -behalve jeuk- ook geen bijwerkingen. Zoiets kan niet afgebouwd worden, hij staat uit of aan, hij werkt of hij werkt niet. Inmiddels is het half 12 en geef ik de pijn geen 0 meer maar een 3. De pijn wordt echter voor een belangrijk deel veroorzaakt door de catheter. Eerst voelde ik dat hele ding niet, maar lopen is nu vrijwel onmogelijk en rechtop zitten ook echt niet fijn. Als rond kwart over 12/half 1 de pijn te doen is mag het slangetje uit mijn rug en…de catheter eruit, hoera! Dat betekent weer twee slangen minder. Rest dan nog het infuus en de drain. Als die er morgen ook uit mogen mag ik misschien morgen al naar huis. Ook al is het hier net een 5-sterrenhotel, inclusief vers sinaasappelsap en croissantjes op zondag, there’s no place like home!

Ondertussen maken heel veel ‘ladies’ zich op voor de ladies run 010. Met Kerst kreeg ik een startbewijs om deze samen met Siobhan te lopen. Even een moeilijk momentje dus. Gisteren hebben we elkaar beloofd hem volgend jaar wel samen te lopen, dus ik weet al wat ik voor Kerst krijg dit jaar!

 

Facebook Comments Box