De maand september is bijna voorbij, de zomer is afgelopen. De regen komt, zoals zo vaak de afgelopen maand, met bakken naar beneden. Ik ben klaar voor de herfst, maar vooral klaar voor een nieuw seizoen! Het is tijd om deze periode af te sluiten. Wat een heftige zomer was het! In juni werd ik geopereerd en in de maand juli stond vooral tegenslag en ellende centraal. Gelukkig kon ik in augustus weer opkrabbelen om aan de bestralingen te gaan beginnen. In september zijn de bestralingen afgerond en heb ik een controle gehad. Alles was goed, maar het gaat nu vooral om het herstellen van wat allemaal kapot gemaakt is door de operatie en door het bestralen. De twee weken na het bestralen sloeg de vermoeidheid best even toe en ervoer ik behoorlijk wat ongemakken, maar nu, ruim twee weken later, gaat het alweer zoveel beter! Ik werk halve dagen, tot ongeveer half 2, op school. Ik ben begonnen met de teammaster, iedere dinsdag aan de studie in Leiden, leuk en motiverend! Vanaf augustus heb ik het sporten weer licht opgepakt en dat heb ik redelijk vol kunnen houden tijdens de bestralingen.
Afgelopen vrijdag organiseerde mijn sportschool een evenement waarbij de opbrengst voor Stichting Melanoom bestemd is. Daar wilde ik natuurlijk graag aan mee doen! Zelf les geven was nog even te veel, maar ik kon wel al weer lekker een lesje mee doen. In oktober pak ik mijn zaterdagochtendlesjes weer op en afgelopen woensdagavond heb ik ook mee gedaan. Vandaag ben ik naar mijn ‘eigen’ Pilates-les geweest. Dat viel nog niet mee, alles is stijf en stug, maar het komt goed! Ook die les ga ik weer zelf geven in oktober. Ik ga iedere dag nog vooruit en dat merk ik met name in mijn energie. Moest ik kort geleden nog keuzes maken tussen óf sporten óf werken, nu kan ik het alweer allebei. ’s Avonds is mijn energie nog beperkt en hang ik als een dood vogeltje op de bank. Ik ga nog steeds iedere avond belachelijk vroeg naar bed, maar ook dat komt goed.
Vandaag zijn we begonnen aan ons keukenproject. Onze oude keuken ligt op dit moment te verregenen in een grote container buiten voor de deur. De komende twee weken kunnen we niet koken, maar we krijgen er wel iets heel moois voor terug. Vandaag hebben Siobhan en ik ons ook ingeschreven voor de 1/4 Marathon van Rotterdam in april. Daar kwam ik afgelopen april huilend over de finish na een bewogen jaar. Als ik daar aankomende april weer mag finishen ga ik het weer niet droog houden, dat weet ik nu al! Dat is dan gelijk de cliff-hanger zo aan het einde van dit seizoen. Voorlopig leef ik gelukkig nog wat langer gelukkig. Een mooi einde van dit tweede deel van mijn sprookje. Als het aan mij ligt komt er geen derde deel, maar dat merken we vanzelf.
