Komt het door mijn rode dansschoentjes, speciaal aangeschaft voor mijn feestje? Er werd door meerdere mensen gerefereerd naar het sprookje en vannacht droomde ik mezelf dansend. Met een mengeling van gevoelens word ik wakker. Ik voel direct aan mijn lijf dat dansen er voorlopig niet in zit. Het voelt ook goed om in mijn eigen bed wakker te worden, en niet om 6.00u vanwege controles en medicatie. Dromen blijft iets wonderlijks, en wakker wordend vraag ik me af of blinden ook dromen dat ze kunnen zien, en wat ze dan zien in hun dromen. Slapen is altijd al een goede oplossing voor al mijn problemen geweest. Diep onder de dekens in de veiligheid, rust en stilte kan ik snel in slaap vallen, ook al maak ik me nog zo druk om iets. Vergetelheid en mooie dromen wachten dan op me. Rutger vertelt me dat ik regelmatig ’s nachts rechtop in bed zit en dan verwilderd om me heen kijk, meestal is dit in een drukke periode met stress. Nu voel ik me rustig en afwachtend en word ik alleen wakker als mijn lichaam wil draaien. Dat is namelijk een klusje wat ik momenteel niet slapend uit kan voeren. Alles is voorlopig een klusje: even naar de w.c., even douchen, even mezelf aankleden. De compressiebroek die ik de komende 6 weken dag en nacht moet dragen is van de ouderwetse soort. Denk aan je oma of als je nog jong bent je oma’s moeder die haar korsetten wapperend aan de waslijn te drogen hangt. De vleeskleur en de 20 kleine haakjes in een dubbele rij maken het beeld compleet. Als ik opsta voel ik me ook een echte oma. Mijn buikspieren werken niet direct mee om rechtop te gaan staan, dus als ik dat wil moet ik daar tijd voor nemen en bij nadenken. Als ik eenmaal loop gaat het goed, dus rond 12.00 maken Rutger en ik een piepklein ommetje met de hondjes. Ze zijn erg blij als ik mee naar buiten ga maar Terra kijkt wel heel vreemd als we maar tot het veldje in de wijk gaan. Bedoel je echt dat we maar tot hier gaan? Tja, er verandert veel als je eenmaal vijftig bent! Gelukkig gaat dit van tijdelijke aard zijn.
Even bellen met school, ouders, zus (die godzijdank weer een goede controle in de pocket heeft!), heel veel whatsappjes en een middagdutje verder is de dag erg snel voorbij. Mocht je niet gelijk (of geen) antwoord krijgen op een berichtje dan betekent dat niet dat het niet goed gaat! Een van de redenen van mijn blog is iedereen informeren maar schrijven kost ook tijd. Ondertussen word ik uitermate goed verzorgd door mijn lief en mijn kinderen. Als liefde kon genezen was ik allang weer beter!
Fijn dat je weer thuis bent!
Dat is toch het fijnste in je eigen omgeving.
lieve groet Yolande.