Het is alweer bijna 6 jaar geleden dat je in mijn leven kwam. Ik was ervan overtuigd dat jij goed in ons gezin zou passen. Rutger vond je een ‘minkukel’, véél te klein. Lotte keek uit naar de dag dat je volwassen was en Marijn wilde gewoon een Duitse Herder.
Ben ik even blij dat ik weer eens gewoon mijn zin doordrukte. Onderweg naar ons geliefd Terschelling kwamen we even langs om te kijken. Een klassiek verhaal: verkocht! In de Walvis bedachten we namen voor jou en konden we aan niets anders meer denken. De volgende keer op Terschelling was jij erbij!
Nooit heb ik zo’n blij en open hondje meegemaakt. Jouw ras staat zo ontzettend slecht bekend dat veel onwetenden liever een blokje omlopen als ze je zien. Hier in het park en in het Balijbos kent iedereen je echter. Je gaat mee met Cats & Dogs en ’s avonds begroet je alle honden maar vooral mensen op onze vaste grote ronde. Je houdt niet van vechten, sterker nog, je springt ertussen als twee honden ruzie maken. Alsof je wil zeggen: hou eens op! Iedereen is gek op je, en terecht.
En nu loop je netjes naast de rolstoel maar vooral bewaak je me in huis. Ineens blaf je als de bel gaat. Ga je niet bij Lotte of in een hoekje liggen maar bij mij. Ben je er voor mij. Zonder woorden maar met heel veel warmte. Als ik mijn krukken pak en opsta om naar het toilet te gaan loop je mee. Je houdt alles in de gaten en ik vraag me af…wat weet je? wat voel je? In elk geval dat het anders is. Dat alles anders is. En ik ben blij dat ik jou heb. Terra.
