De heerlijke geur van versgebakken brood komt ons tegemoet als we vroeg aankomen bij school. De bakker staat net het brood voor de lunch uit te laden. Binnen is het een en al bedrijvigheid van moeders en leerkrachten. Mijn kamertje staat vol met bloemen, kaarten en cadeautjes. Overweldigend! Het is fijn om zelf de deur open te doen en alle kinderen en ouders binnen te zien komen en om daarna, zoals altijd, de kinderen klas voor klas te halen zodat ze in één lange rij naar de kerk kunnen wandelen.
De Paaswerkgroep heeft weer een mooie dienst in elkaar gezet en ik ben dankbaar dat ik hem mag leiden. Ik ben altijd al trots als ik zo voor al die kinderen sta maar vandaag is het extra speciaal. Iedere tekst die ik zelf uitspreek en ieder lied dat gezongen wordt lijkt op mij van toepassing.
Pasen is een nieuw begin,
‘t begin van nieuwe dromen.
Het is nog klein. Het is nog pril.
Maar wie het ziet, ziet het verschil.
De zomer zal weer komen.
Terug op school maak ik de Info en de kalender en pleeg nog de nodige telefoontjes. Al snel is het twaalf uur en vertrekken mijn lief en ik richting Gouda, de auto volgeladen met bloemen en heel veel aandacht. Als zoveel sterkte en positiviteit niet helpt weet ik het ook niet meer. Het doet me in elk geval ontzettend goed. Wegrijden van mijn school in vol bedrijf is een ander verhaal…dat doet zeer. Nu moet ik het loslaten, en laat ik dat nu net het allermoeilijkste in mijn leven vinden. Een harde les. Tot over 2 weken Pius!
In het Bleuland ziekenhuis verloopt alles gladjes, Martijn legt ons alles uit en Rutger mag overal bij blijven. Gelukkig, want ik heb zijn hand nodig als de vier prikken mijn voet ingaan, direct naast de ontstoken wond… Daarna worden er een half uur opnames gemaakt terwijl ik stil blijf liggen. De radioactieve stof verplaatst zich razendsnel door mijn lichaam. Op het scherm is goed te zien dat alles moeiteloos mijn knie passeert, daar lijkt geen klier te zitten.
Even lunchen en ontspannen, Facebook bijwerken: groep 8 is onderweg naar huis, ze komen eraan dus ik plaats dat even op de PiusXfacebook (hoezo loslaten?) Om 15.00u krijg ik de volgende serie foto’s en na afloop legt de arts uit dat dit niets zegt over uitzaaiingen maar dat nu puur de juiste klieren zijn gelokaliseerd. Morgen kan dokter Jas ze verwijderen.
twee poortwachters vlak naast elkaar heel stil liggen..
Ik word weer vrij gelaten dus kan mooi nog even langs mijn lieve ouders. Eenmaal thuis lees ik alle lieve kaartjes en krijg ik ook nog een geweldige “fruitmand 2.0” van de sportschool, met allerlei gezonde sportieve dingen erin. Ik kan niet wachten om ze te gaan gebruiken!
De dag begon met een kaarsje branden in de kerk en eindigt met the Passion op tv. Bijna 23 jaar geleden had witte donderdag ook een speciale betekenis voor me; de dag dat Lotte geboren werd. Een nieuw begin. Ook nu ben ik er klaar voor: een nieuw begin!
