En er is alweer een schooljaar afgerond! Zoals velen aan het eind van hun salaris een stukje maand overhouden, zo hou ik aan het einde van het schooljaar een stukje werk over. Nog drie weken, nog twee…de vakantie holt dichterbij en nog zoveel te doen! Met z’n allen storten we ons in afscheidsrituelen, musicals en uitgooien. Mooi om bij te zijn, en hierbij moet ik heel vaak terug denken aan vorig jaar om deze tijd. Dit alles missende omdat ik in het ziekenhuis lag. Ik geniet dus echt van ieder moment, en vind het -ieder jaar weer- heel bijzonder om afscheid te nemen van kinderen waar je je acht jaar lang mede verantwoordelijk voor hebt gevoeld. Daar gaan ze, de wijde wereld in, en het is goed.
Op de allerlaatste dag gooien we de kleuters naar groep 3 (Toddler tossing, is de mooie term die Yvette daarvoor bedacht heeft) en dan begint om 15.00u dan toch echt de zomervakantie voor alle kinderen. Veel ouders nemen de moeite om nog even extra te bedanken voor het afgelopen schooljaar en komen een fijne vakantie wensen. Na de laatste check (staat alles aan de kant voor de zomerschoonmaak, zijn alle ramen leeg?) gaan we naar de tuin van een collega om daar met het team de vakantie in te luiden. De catering is top, en de sfeer is goed. Ik hou een lange speech waarin ik dit keer alle collega’s de revue laat passeren, er is zo ontzettend veel gebeurd dit jaar! Van twee collega’s nemen we afscheid, en dat doet best een beetje pijn, maar hen wacht een mooie toekomst op de volgende school en dat gun ik ze van harte.
De dag voor dit alles moest ik naar het ziekenhuis voor de eerste controle-scan. Vier giften Pembro zitten er inmiddels in en doen hun werk. Dat hopen we tenminste! Woensdag 18 juli krijg ik, naast de 5e gift, ook de uitslag van de scan. Sowieso gaan we voorlopig nog door met de Pembro, want ik kan het goed verdragen en het heeft een lange inwerktijd, maar ik ben natuurlijk heel benieuwd of er al verbetering zichtbaar is op de scan!
Vandaag is de eerste officiële vakantiedag, en maandag, de vaste oppasdag van opa. Die vindt het wel fijn dat ik er ook ben om op onze lieve kleinzoon te passen. Terwijl baby lekker boven in zijn bedje een middagdutje doet schrijf ik de ‘scanxiety’ van me af. Nog twee dagen, en dan weten we weer een beetje meer.
