In aanloop naar het onderzoek donderdag en de operatie vrijdag probeer ik zoveel mogelijk om alles te regelen, vooral op werkgebied. Maandagochtend zwaai ik de kampgangers naar Texel uit. Voor het eerst zal ik ze niet gaan bezoeken. Rutger gaat woensdag wel om foto’s te maken en Sacha gaat met hem mee. Veel ouders hebben mijn blog al gelezen en spreken me aan of komen een kaartje en zelfs bloemen brengen. Lief! Er gaat ook een mail uit naar alle ouders met informatie. ’s Middags ga ik naar de bijeenkomst over PM-top, zodat ik over een tijdje het taakbeleid voor schooljaar 2016-2017 kan gaan invullen. Altijd een vreselijke klus, maar nu vind ik het heerlijk om alvast vooruit te denken!
Dinsdag komt 
Linda me halen (lief!) voor de laatste auditdag. We hebben de externe audit al gedaan en dat was een heel leuke en leerzame ervaring. Nu moeten we het verslag afmaken en daarnaast reflecties schrijven. Ook gaat het voor een groot gedeelte over kleuters en het belang van goed kleuteronderwijs. Daar zullen mijn kleuterjuffen blij mee zijn!
Samen met Ragna, die net uit het gips is, deel ik een stoel om onze voeten wat hoger te leggen. Zij haar rechter, ik mijn linker. Dat is ook wel nodig want sinds vanochtend doet mijn voet raar.. Al bij het opstaan voelde het anders, warmer en pijnlijker. Mijn voet heeft ook ineens duidelijk een andere kleur. Zal het komen omdat ik weer meer aan het lopen ben? Ik ben er niet gerust op en app Erika en stuur Fränk een berichtje. Beiden reageren direct (lief!) en adviseren toch even naar de poli te bellen. Ik word teruggebeld met de mededeling dat ik de volgende ochtend even lang
s kan komen bij de arts. De rest van de dag houdt mijn voetje me goed bezig, zowel fysiek als mentaal. Ik zit de hele avond op de bank met mijn voet hoog en heb eigenlijk voor het eerst echt pijn. Ik baal ervan, vooral omdat ik bang ben dat de operatie van vrijdag niet doorgaat als er een ontsteking bij komt. Ik slaap er slecht van en ben al een tijdje wakker als Rutger er heel vroeg uit gaat om de boot van half 9 in Den Helder te halen.
Lotte gaat met me mee naar het ziekenhuis (lief!). Fijn, zo’n dochter, zegt dokter Jas als we bij hem binnen zijn. Hij onderzoekt mijn wond en het blijkt een ontsteking te zijn. Hij neemt een biopt uit de ontsteking (brr) en ik vraag of dit komt omdat ik teveel gedaan heb. Hij stelt me gerust: “Je moet niet altijd de schuld bij jezelf zoeken, soms gebeurt dit gewoon” De verpleegkundige verbindt mijn voet en druppelt er chloorhexidine op. De komende 24 uur rust en nat houden. Als de kweek iets uitwijst kan hij ook nog antibiotica voorschrijven. Over de operatie hoef ik me geen zorgen te maken en dokter Jas benoemt nog even dat het fijn is dat de echo goed was. Hij kijkt eerst Lotte en dan mij aan: “We gaan winnen!” zegt hij. Kippenvel.
“Tot vrijdag en succes morgen in Gouda!” Behoorlijk gerustgesteld lopen we richting uitgang. Dit hobbeltje hebben we ook weer genomen. Als ik thuis kom ligt er een heel toepasselijk kaartje van Carien in de bus, lief!
