Nadat ik maandag behoorlijk van slag was van het puncteren doe ik dinsdag nog rustiger dan rustig aan, om lichaam en geest weer even alles te laten verwerken. Ik merk dat in de loop van de dag mijn lies alweer snel dikker wordt, mijn lijf is alweer een nieuwe vochtbal aan het ontwikkelen. Ik reken daarom ook maar op nog een keer puncteren aanstaande vrijdag, dan valt het niet zo tegen. Het is ook zo ontzettend warm, dat helpt niet mee. ’s Nachts slapen we onrustig, door de warmte en de spanning, het hangt gewoon in huis en we hebben er allemaal last van. Het voordeel van thuis zitten is dat je dan eens tijd hebt om een en ander te regelen zoals het laten aanleggen van een buitenkraan (zou die er eindelijk komen, na ruim 25 jaar?) en… iemand laten komen voor een airco op onze bovenverdieping. Rutger heeft het altijd verschrikkelijk warm en het wordt ook echt heel warm daar boven onder dat platte dak. Een vader van school heeft een bedrijf in airco’s en was begin dit schooljaar tijdens de hittegolf zo lief om ons op school tijdelijk uit de brand te helpen met mobiele airco’s. Ik gun hem als geen ander de opdracht om voor ons een airco te regelen en hij komt woensdagochtend langs. Een goede afleiding tijdens het wachten op het telefoontje uit het ziekenhuis met de uitslag van het onderzochte weefsel. De mama van Twan en Fay heeft haar man opdracht gegeven om gelijk een mobiele airco mee te nemen voor me, zodat ik direct geholpen ben. Wat heb ik toch ontzettend veel lieve en betrokken mensen om me heen, ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe blij ik daarmee ben. Juist dit soort praktische hulp verlicht alles en helpt écht! Totdat onze vaste airco er is kunnen we in elk geval koel slapen en dat zal zeker meehelpen bij het beperken van het vocht.

Ik zit lekker buiten in de schaduw te werken aan het verhuisschema als mijn telefoon gaat:”Anoniem”. Ik neem op en ‘scharrel’ gelijk naar binnen, waar Rutger en Marijn zitten. De dokter begint gelijk aan haar verhaal maar ik onderbreek haar en zet mijn telefoon op de speaker, zodat Rutger mee kan luisteren. Het goede nieuws is dat de diepe buikklieren allemaal schoon bleken te zijn! Daar ben ik erg blij om, want dit is het volgende klierstation, en als de uitzaaiingen het volgende station bereiken zijn ze dus niet meer lokaal en geeft dat een grotere kans op verdere uitzaaiingen in de toekomst. Verder zijn er in mijn lies en bovenbeen 13 klieren weggehaald, waarvan er 10 schoon zijn. Drie klieren waren aangedaan, waarvan 2 met inwendige uitzaaiingen. De derde klier was de bewuste klier die gezien was op de echo en waarom deze hele operatie uitgevoerd is. Op de echo werd de uitzaaiing op 0,8cm geschat, inmiddels was er een tumor gegroeid van 1,2 cm en heeft hij de wand van de klier kapot gemaakt en is buiten de klier getreden. Daarom geeft de patholoog aan dat bestraling noodzakelijk is. De oncoloog is daar nog niet van overtuigd omdat de patholoog niet weet hoeveel weefsel er omheen is weggehaald en zij wel. Zij wil dit bespreken in het team en dit wordt dan op woensdag 5 juli weer met mij besproken. Bestraling maakt veel kapot en ik moet daar nu niet echt aan denken maar als het nodig is dan moet het. Vooralsnog tot 5 juli moet ik rustig verder herstellen. Het is dus vooral positief nieuws met een klein randje eraan. Het wil niet zeggen dat er in de toekomst geen uitzaaiingen meer zullen volgen, maar doordat de diepe buikklieren schoon zijn is de kans in elk geval een stuk groter dat mijn toekomst er weer zonnig uit gaat zien. Op naar herstel!

                 airco!

Facebook Comments Box